Anime

Zobacz też: Chińskie Bajki

Japońskie filmy animowane, powszechnie nazywane chińskimi bajkami.

Istnieje absolutny zakaz rozmawiania o anime na innych boardach niż /a/. Charakteryzują się bardzo prostą fabułą, niezbyt skomplikowanymi bohaterami i przewidywalnym zakończeniem. Mimo, że istnieją pewne wyjątki od reguły, jest ich tak niewiele, że z powodzeniem można nazywać anime tandetnymi kreskówkami. Mówi się, że oglądają je ludzie pragnący po prostu zabić czas bo na nic innego są za mało heteroseksualni.

Pedalstwo a anime

Przyjęło się utożsamiać anime z pedalstwem ze względu na kreskówkowe, bardzo kolorowe animacje oraz infantylność. Fani anime są często bardzo zaniedbani ale zdarza się też, że przesadnie dbają o siebie, stylizują się na "biebera", dotyczy to głównie osób jeżdżących na konwenty. Zdarza się, że fani anime przebierają się za małe dziewczynki, depilują nogi, używają specjalnej bielizny ukrywającej penis. Nazywa się ich trapami (ang. pułapka). Anime w którym występują relacje męsko-męskie nazywa się yaoi. Anime nie musi być yaoi, żeby było pedalskie. no rzeczywiście

Dwa typy łibu

Jedni dumnie mówią o sobie otaku, inni ukrywają się ze swoim hobby z nadzieją, że nie są aż tak beznadziejni jak ci pierwsi. Zwykle są to osoby w przedziale wiekowym między 15 a 18, rzadziej pełnoletni. Powodem dla którego oglądają anime jest nieporadność życiowa i nieśmiałość - bojąc się odrzucenia przez kobietę w trójwymiarowym świecie, więc wolą odciąć się od rzeczywistości i szukać ukojenia w narysowanych, niewinnych, młodych dziewczynach. Dlatego większość z nich to zwykle niespełnieni romantycy, którzy nazywają wszystkie realne kobiety dziwkami i kurwami (ang. bitches and whores). Wynika to z faktu, że nie potrafią zaakceptować świata jaki jest, nie potrafią odnaleźć się w społeczeństwie, jednak w przeciwieństwie od innych grup przegrańców, dodatkowo okłamują samych siebie. Istnieją osoby, które zdają sobie sprawę z powyższego, ale mimo wszystko oglądają anime. Nie próbują się usprawiedliwiać, ale jednocześnie nie są szczęśliwi - mają neutralny stosunek do trójwymiarowych kobiet i nie spełniają się w żaden sposób. Nie mają hobby, zainteresowań, więc robią tylko to, przy czym nie muszą nadto wysilać szarych komórek - lurkują chany i oglądają anime. Ta grupa zwykle nie jest zafascynowana Japonią, często zakładają tematy na /z/ pytając (samych siebie) "dlaczego jestem zjebany".

Łibu w społeczeństwie

Ogromna część fanów anime fascynuje się kulturą japońską, uczy się języka japońskiego i w przyszłości zamierza studiować japonistykę. Przeciętny łibu nie kończy studiów lub w ogóle ich nie zaczyna. Izoluje się od świata w swoim pokoju, przez długi czas utrzymują go rodzice aż popada w bardzo ciężką depresję, popełnia samobójstwo, szuka pomocy w sektach lub w wyjątkowych przypadkach popełnia samobójstwo. Część z nich nie cierpi jednak na tak rozwiniętą fobię społeczną, by nie znaleźć prostej pracy np. woźnego. Zwykle w wieku 30 lat fascynacja anime mija, dawny łibu poddaje się, znajduje sobie przeciętną, niezbyt urodziwą gderliwą żonę męża i żyje w związku, który kończy się nerwicą, spowodowaną między innymi niespełnionymi ambicjami, świadomością, że zniszczyło się najlepsze lata swojego życia buntując się przeciw światu w najżałośniejszy sposób.