Poradnik: Wybrane techniki skręcania wałów z kołdry
Część I
Wykład pt. „Wybrane techniki skręcania wałów z kołdry”
Autor: Prof. dr hab. Wałolog
Witam państwa,
Na dzisiejszym wykładzie mam zamiar w dużym skrócie omówić wybrane techniki skręcania wałów z kołdry. Zagadnienie to jest, jak sądzę, niezwykle interesujące, zatem proszę o uwagę. Ze względu na wielkość bufora tekstowego pominiemy aspekty czysto teoretyczne i przejdziemy od razu do meritum. Najpopularniejszym obecnie wałem z kołdry jest tzw. wał klasyczny.
(Przepraszam za niedbały szkic) Jego niewątpliwymi zaletami jest uderzająca prostota i szybkość wykonania. Ma to ogromne znaczenie, gdyż kręcony jest zwykle pod wpływem gwałtownego impulsu seksualnego, przez co wał ten jest powszechnie stosowany, zwykle zaraz po przebudzeniu, przez kilkunastoletnie osobniki płci męskiej. Dużym plusem jest znaczna wytrzymałość konstrukcji na ocieranie się i ruchy frykcyjne użytkownika. Niestety, model ten w stosunko niewielkim stopniu imituje kształty prawdziwej kobiety.
Model drugi zwany potocznie śpiącą królewną lub małżonką, to ulubiony model ludzi o naturze romantyka. Uzyskuje się go poprzez niepełne skręcenie wała klasycznego:
Po ułożeniu się obok niego pod kołdrą ma się wrażenie, że obok leży prawdziwa kobieta, do której można się przytulić i szepnąć na ucho kilka komplementów. Ważne jest aby część wała wystawała spod kołdry i spoczywała na poduszce. Po odpowiednim uformowaniu wał ten może przybrać bardziej realistyczne kształty:
Co znacznie ułatwia odbycie z nim stosunku płciowego w pozycji na boku. W podobny sposób można też wzbogacać wałek klasyczny. Wystarczy pomiędzy zwojami umieścić jaśka, lub pidżamę, a następnie uformować preferowane przez siebie kształty:
Można także umieścić w odpowiednim miejscu dwie piłki siatkowe:
Dość skomplikowanym do wykonania, ale dającym dużo satysfakcji wałkiem jest model „z nóżkami”:
Aby go wykonać należy nierównomiernie zacząć zwijanie od jednego z górnych rogów kołdry, tak, aby wał przypominał trójkąt a następnie zwinąć przeciwległy róg. Całość należy następnie odpowiednio uformować rękami. Warto go również wzbogacić jaśkiem.
Ostanim modelem, który pragnę dziś omówić jest „piesek”. Uzyskuje się go poprzez zgięcie wała klasycznego w dwóch miejscach:
Niestety, konstrukcja jest niezbyt stabilna, dlatego konieczne jest przytrzymywanie jej rękami podczas stosunku. Ważne jest (proszę zanotować), aby zaznaczony na rysunku kąt był jak najmniejszy. Z przeprowadzonych przeze mnie doświadczeń wynika, że przy kącie większym niż 50 stopni całość konstrukcji ulega wyraźnej deformacji pod własnym ciężarem i wygląda dość nieestetycznie. Tyle na dzisiaj. Jakieś pytania?
Część II
Wykład pt. „Wybrane techniki skręcania wałów z kołdry” część II
Autor: Prof. dr hab. Wałolog
Witam Państwa, Na dzisiejszym spotkaniu omówię kilka mniej popularnych modeli wałków z kołdry. W tym modele przeznaczone dla osobników o specyficznych upodobaniach. Oto model z rączkami:
Jak widać do jego wykonania niezbędne jest prześcieradło, lub inny materiał o podobnych właściwościach. Wałek ten rozpościera przed użytkownikiem szeroki wachlarz możliwości. „Ręce” można np. podczas stosunku przycisnąć do łóżka lub zarzucić sobie na szyję, co czyni seks bardziej namiętnym i daje poczucie odwzajemnienia uczuć ze strony wała. Osobnicy o skłonnościach do brutalizacji życia erotycznego mają natomiast możliwość wykręcenia „rąk” i symulowania gwałtu. „Ręce” okazują się również pomocne podczas wykonywania przez wałek popularnego „loda”. Wielbicielom obfitych kształtów z pewnością przypadnie do gustów model „grubaska”. Wykonanie jego jest bardzo proste: należy skręcić wała klasycznego, zgiąć go w pół i ułożyć pod dużą poduszką:
Poważną wadą tego kombinowanego wała jest częste oddzielanie się części tułowiowej od nóg, dlatego należy użytkować go z umiarkowaną siłą, wykonując pchnięcia bardziej w dół i na boki niż w płaszczyźnie poziomej.
Fetyszyści marzący o uprawianiu miłości z dojrzałą damą mogą wyposażyć ten wał w odpowiednie dodatki:
Jak również skropić drogimi damskimi perfumami. Minusy użytkowania tego wała są oczywiste: konieczność zdobycia odpowiednich gadżetów (najczęściej należących do matki użytkownika), oraz konieczność przewietrzenia pomieszczenia i pościeli po odbytym stosunku. Osobnicy o skłonnościach homoseksualnych mogą oczywiście ozdobić wał kapeluszem męskim i przedmiotami kojarzącym im się z szeroko pojętą męskością.
Ciekawym, chociaż mało znanym modelem jest „dredziara”:
Aby go utworzyć należy między zwojami umieścić mopa, w taki sposób, aby jego koniec wystawał na zewnątrz. Użytkownicy, którym przeszkadza sztywność partnerki mogą zrezygnować z kija, jednak zachodzi wówczas ryzyko odłączenia się głowy od tułowia, co może zburzyć z trudem budowany nastrój. Wałem, który nadal budzi kontrowersje wśród teoretyków wałologii jest wał dowolny lub chaotyczny zwany też „spontanem”:
Jego odmienność wiąże się ze specyficznym procesem tworzenia - nie jest on zwijany, skręcany ani nawet składany jak pozostałe modele, lecz tworzony metodą całkowicie bezplanową. Z tego właśnie powodu nie jest przez część teoretyków uznawany za pełnowartościowy w.z.k., lecz za jego namiastkę. Prof. J. Kołdręga stoi na stanowisku, że „immamentną cechą każdego wała z kołdry jest jego powstanie poprzez zwinięcie, bądź skręcenie, które to czynności świadczą o świadomym, celowym i przemyślanym działaniu nakierowanym na utworzenie obiektu wiernie imitującego inną osobę lub zwierzę. Pojęcie w.z.k. nie obejmuje, zatem tworów z kołdry formowanych spontanicznie i chaotycznie.” [1]. Przeciwstawny pogląd reprezentuje prof. W. Poszewka. Jego zdaniem „nie można odmówić podmiotowości wała z kołdry obiektowi, który mimo odmiennego procesu powstawania, został utworzony dokładnie w tym samym celu co klasyczne modele wałów.” [2].
Tyle wałologii na dzisiaj. Gdybym nie mógł dotrzeć na kolejny wykład wygłosi go dr Wałek.
Przypisy
- ↑ J. Kołdręga „Wały z Kołdry w zarysie”, Wałowice 1995 r., s. 122
- ↑ W. Poszewka „Pościel a zastępcze praktyki seksualne współczesnej młodzieży”, Onanowiec 2002, s. 50